Podejście sytuacyjne

To stosunkowo nowe podejście dotyczy przede wszystkim wspierania dzieci w rozwoju i poszerzaniu ich kompetencji osobistych, materialnych i społecznych, a także aktywizowania własnego potencjału i zasobów dzieci w celu promowania ich rozwoju w jak największym stopniu.

Koncepcja zorientowana na działanie i doświadczenie

Podejście sytuacyjne wywodzi się od niemieckiego naukowca Armina Krenza. Krenz opracował podejście sytuacyjne oparte na podejściu sytuacyjnym w latach 80-tych. Podejście sytuacyjne koncentruje się na doświadczeniach dzieci. Opierając się na ustaleniach z różnych dziedzin naukowych (psychologia rozwojowa, badania edukacyjne, neurobiologia i badania nad przywiązaniem), podejście sytuacyjne zakłada, że zachowanie i działania dzieci / osób są ustrukturyzowane przez doświadczenia i doświadczenia, które miały wcześniej. Innymi słowy, teraźniejszość konstruuje się poprzez naszą przeszłość. Jest to punkt wyjścia dla podejścia zorientowanego sytuacyjnie, które chce umożliwić dzieciom przetwarzanie, zrozumienie i ponowne przeżycie doświadczeń, które miały. W ten sposób dzieci powinny budować społeczno-emocjonalne i praktyczne umiejętności życiowe, aby móc skutecznie radzić sobie z trudnymi sytuacjami w późniejszym życiu.

Trzy filary podejścia zorientowanego na sytuację

Thepierwsza przesłanka odnosi się do doświadczeń i komunikacji między dziećmi i dorosłymi. Dzieci mają sześć sposobów ekspresji (zachowanie, zabawa, język, malowanie/rysowanie, ruch i sny), w których mogą przetwarzać i przepracowywać swoje doświadczenia. W podejściu sytuacyjnym formy ekspresji są postrzegane jako symboliczne i zakodowane wiadomości, które muszą być najpierw rozszyfrowane i zinterpretowane przez dorosłych.

Thedrugi filar tego podejścia jest rola wychowawców. W podejściu zorientowanym sytuacyjnie ich głównym zadaniem jest wspieranie dzieci w ich samorozwoju. Swoim zachowaniem wychowawcy są również wzorem do naśladowania dla dzieci. Powinni charakteryzować się wysokim poziomem ciekawości, chęci do nauki i motywacji.

The trzeci filar podejścia są projekty. Praca nad projektem jest wykonywana przez dzieci. Dzieci zajmują się tym, co jest dla nich aktualnie interesujące i ważne. Należy tego doświadczać razem z dziećmi w codziennym życiu, aby mogły one czerpać jak największe korzyści w późniejszym życiu.

Literaturverzeichnis:

• Krenz, Armin, 2014. Der situationsorientierte Ansatz – auf einen Blick: konkrete Praxishinweise zur Umsetzung. München: Burckhardthaus-Laetare Verlag.