Podejście bez zabawek

Po pierwsze: w tym podejściu nie chodzi o to, że dzieci nie mogą używać zabawek w przedszkolu. Wręcz przeciwnie, powinny nawet bawić się/tworzyć, ale nie przede wszystkim z zabawkami przemysłowymi, ale z przedmiotami takimi jak poduszki, koce, tkaniny lub naturalne materiały.

Pomysł: Zapobieganie uzależnieniom

Podejście bez zabawek powstało w Niemczech w latach 90-tych. Podstawową ideą jest nauczenie dzieci więcej umiejętności życiowych. Podstawą tej koncepcji są obserwacje w terapii alkoholików, które pokazują, że dobrze rozwinięte umiejętności życiowe zapobiegają uzależnieniu. Umiejętności życiowe są rozumiane jako zdolności psychospołeczne, które umożliwiają dzieciom produktywne radzenie sobie z trudnościami w życiu i radzenie sobie z innymi ludźmi w odpowiedni sposób.

Cel: Więcej umiejętności życiowych

Nie używając komercyjnych zabawek, należy zachęcać dzieci do kreatywności. Dzieci powinny już się bawić, ale powinny rozwijać własne pomysły na zabawę z dostępnymi materiałami. Powinno to wzmocnić kreatywność, samostanowienie, umiejętności rozwiązywania problemów i zdolność do nawiązywania relacji z innymi.

Chodzi o to, że dzieci nie uczą się kompensować negatywnych doświadczeń i emocji poprzez kupowanie lub używanie zabawek, ale znajdują sposób na radzenie sobie z nimi. Inne cele podejścia bez zabawek to: uświadomienie sobie własnych potrzeb i uczuć oraz nauczenie się radzenia sobie z nimi, budowanie tolerancji na frustrację oraz promowanie relacji społecznych i umiejętności komunikacyjnych. W podejściu bez zabawek wychowawcy funkcjonują przede wszystkim jako towarzysze i obserwatorzy dzieci.

Planowanie to połowa sukcesu

Podczas wdrażania pomysłu na zabawę bez zabawek w przedszkolu, faza planowania jest szczególnie istotna. Dzieci muszą być przygotowane na usunięcie zabawek i należy im wyjaśnić, co dokładnie dzieje się wokół nich. Odpowiednie do tego są odgrywanie ról, opowiadanie historii lub rozmowy. Następnie klasyczne zabawki są odkładane na określony czas (od 3 do 6 miesięcy). Nauczyciele nie udzielają instrukcji dotyczących możliwych zabaw, ale dają dzieciom możliwość "odkrywania". Kluczowe znaczenie dla powodzenia projektu ma jednak skuteczne zaangażowanie rodziców, zwłaszcza na początku, tak aby towarzyszyli oni procesowi.

Literaturverzeichnis:

• Schubert, Elke und Rainer Strick (2011) Spielzeugfreier Kindergarten: Ein Projekt zur Suchtprävention für Kinder und mit Kindern. 12. Auflage. München: Aktion Jugendschutz, Landesarbeitsstelle Bayern.