Ekolojik pedagoji

Ekolojik eğitim yaklaşımının amacı, çocukları ekoloji ve doğa konularında daha bilinçli hale getirmektir. Temel unsurlar, doğal kaynakların sorumlu bir şekilde kullanılmasını öğretmek, doğayla olan bağı güçlendirmek ve çocuklar için daha bilinçli bir doğa deneyimi sağlamaktır. Ekolojik eğitim bir öğretim paradigması değil, pedagojik eğitimin bir unsurudur.

Doğal kaynaklarla ilgilenmek

Çevre pedagojisi yaklaşımı 1970'lerde Almanya'da ortaya çıkmıştır. Başlangıçta amaç, insanlar ve doğa arasındaki bağı güçlendirmekti. Bu idealist hedef bugün de yaklaşımın temel dayanaklarından biridir. Son yıllarda giderek daha önemli hale gelen ikinci ayak ise çocuklara doğal kaynakların sürdürülebilir ve dikkatli kullanımını öğretmektir. Kreşler ve okullar bağlamında bunun için çeşitli olanaklar mevcuttur. Örneğin, atık ayrıştırma tanıtılabilir ve çocuklar öğretmenlerle birlikte bunu gözlemlemekten sorumludur: Uyumdan çocukların kendileri sorumludur. Bir başka olasılık da yerel bahçelerde yetişen farklı bitkilerle ilgili doğa tarihidir. Doğal kaynaklarla deneyler yaparak çocukların doğa hakkındaki meraklarını uyandırmak da mümkündür. Sonuç olarak bu, çocuklara çevre bilincini deneyimleme ve şekillendirmeye katılma şansı vermekle ilgilidir.

Çevre bilinci: Anaokulunun tüm alanları için

Ekolojik eğitimin gündüz bakım merkezine ne ölçüde dahil edildiği, gündüz bakım merkezinin ilgili konseptine bağlıdır. Örneğin orman ve doğa anaokullarında ekolojik eğitim ana unsurdur. Ancak pedagojik yaklaşım açık, yarı açık ya da durumsal yaklaşımla da birleştirilebilir. Ancak Kneipp'in beş elementi gibi daha geleneksel öğretilerde de ekoloji, öğretimin merkezi bir unsurunu temsil etmektedir. Sonuç olarak, ekolojik pedagojinin olanakları günümüzde giderek daha çeşitli hale gelmekte ve Dünya gezegenine ilişkin farkındalık yetişkinler arasında olduğu kadar çocuklar arasında da giderek artmaktadır.