Pestalozzi Pedagojisi

Pestalozzi'nin eğitim paradigması 18. yüzyılın sonunda sanayi devriminin başlangıcına kadar uzanmaktadır. İlginç olan, bu yaklaşımın bugün hala toplumumuzda ve eğitimde etkili olmasıdır. Amaç, çocuğun doğal potansiyelini geliştirmesine destek olmak ve böylece toplumun değerli bir üyesi haline gelmesini sağlamaktır.

© adobe.stock / georgios-kollidas

Pestalozzi - aydınlanma ruhu içinde

Johann Heinrich Pestalozzi 1746-1827 yılları arasında yaşamıştır. İsviçrelidir ve - o dönemde - uluslararası alanda tanınan bir doktor ailesinden gelmektedir. Rousseau'nun (Fransız filozof, eğitimci ve doğa bilimci) fikirlerinden esinlenen Pestalozzi, bugün hala kullanılan bir eğitim kavramı geliştirdi. Pestalozzi'nin yaşadığı dönemde önemli siyasi, kültürel ve sosyal değişimler meydana gelmiştir. Ulus devletlerin gelişmesi, toplumun demokratikleşmesi ve sanayileşmenin başlaması, aynı zamanda herkes için okul fikriyle bağlantılıdır - o zamanlar sadece kentsel nüfus ve elitler için ayrılmıştı - bu dönemin karakteristik özellikleridir. Dolayısıyla Pestalozzi'nin eğitim konsepti de bu döneme gömülü olarak anlaşılmalıdır.

Pestalozzi pedagojisi - modern toplumun temel taşı

Bu yaklaşımın temelinde Pestalozzi'nin insanın yüksek zekaya sahip bir varlık olduğu ve bu nedenle hayvanlardan farklı olduğu görüşü yatmaktadır. Dahası, insan olmanın toplum ve kişinin kendisi için olmak üzere iki açıdan anlamı vardır. Her insan kendi insanlığını geliştirme ve gerçekleştirme potansiyeline sahiptir.(Not: Bugün bunu doğal karşılıyoruz, ancak kralların, elitlerin ve yoksul kırsal nüfusun yaşadığı dönemde bu tür yaklaşımlar yeniydi).Her birey belirli yeteneklerle doğduğuna göre, bu güç ve yetenekleri geliştirmek artık eğitimin görevidir. Pestalozzi ayrıca bu güç ve yeteneklerin ancak kullanım yoluyla geliştirilebileceğini düşünmektedir. Bu da gelişimin, bireyleri kendi güçlerini ve analojilerini kullanmaya teşvik ederek gerçekleşeceği anlamına gelir. Çocukların merakını teşvik etmek, Pestalozzi'nin pedagojisinde bir başka başlangıç noktasıdır ve Pestalozzi buna çabalama gücü (doğuştan gelen güçler ve eğilimler ortaya çıkmak için çabalar) adını vermiştir.

Son olarak, bireylerde kafa, kalp ve el üçlüsünü teşvik etmek önemlidir. Baş, düşünmeyi ve dolayısıyla insanın entelektüel yeteneklerini tanımlar. Kalp terimi ise duyguların iç dünyasını ifade eder. Ancak Pestalozzi burada şükran, sevgi ve güven öğretilerini de içerir. Son olarak, el terimi fiziksel güçleri, yani pratik eylemi tanımlar.

Tahmin edebileceğiniz gibi, Pestalozzi'nin pedagojisi bu üç gücü ve yeteneği geliştirmeyi amaçlamaktadır. Bunun nasıl olması gerektiğine dair yöntemler, güçler ve eğilimler için çabalamak ve bunları uygulamak gibi sadece belirsiz bir şekilde tanımlanmıştır. Bununla birlikte, yaklaşımın amacı şudur: iyilik için çabalayan, içsel olarak özgür olan, sevgiyle hareket eden ve saygı ve hoşgörü yoluyla sosyal birlikteliği güçlendiren ahlaki bir kişinin eğitimi.